چالش های مقابله با جرایم سایبری و آسیب های آنلاین

در ۲۱ مه، سخنگوی دولت و وزیر ارتباطات اردن اعلام کرد که این کشور  به روز رسانی دیگری را در مورد قانون جرایم سایبری خود ارائه خواهد کرد. با این که قانون بازنگری شده هنوز عمومی نشده است، ما می توانیم به نسخه قبلی قانون و همچنین نحوه تعریف دولت از جرایم سایبری اشاره کنیم.

به گزارش عدل البرز به نقل از jordannews ، اکثر کشورها با موضوعاتی مانند اطلاعات نادرست، دروغ پراکنی، کلاهبرداری دیجیتال، شکار آنلاین کودکان، هک و سرقت آنلاین، جعل هویت و افترا درگیر هستند.

علاوه بر این، با ظهور هوش مصنوعی، تصاویر، صداها و داستان های جعلی وجود دارند که می توانند برای سردرگمی گسترده یا باج گیری فردی مورد استفاده قرار گیرند.

تعریف جرم سایبری فقط یک مسئله فنی نمی باشد، بلکه یک مسئله سیاسی و حقوقی هم محسوب می شود. این تعریف ممکن است در مناطق و کشورهای مختلف با یکدیگر متفاوت باشد و می‌تواند تحت تأثیر زمینه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی یک کشور خاص قرار بگیرد.

این موارد شامل تعاریف سخنان نفرت انگیز و آسیب آنلاین، تصمیم گیری در مورد اینکه آیا افترا باید یک موضوع جنایی باشد یا خیر و تعریف آزادی بیان می شود.

قانون جرایم سایبری فعلی در اردن با جنجال های زیادی روبرو شده است. فعالان سیاسی و روزنامه‌نگاران معتقدند که تعریف گسترده جرم سایبری می‌تواند به طور ناعادلانه برای محدود کردن فعالیت‌های سیاسی گروهی استفاده شود. آن‌ها نگران هستند که این تعریف می‌تواند منجر به محدود کردن آزادی رسانه‌ها و ایجاد ممنوعیت های نانوشته ای شود که در نهایت خودسانسوری را افزایش دهد.

فعالان حقوق آزادی بیان معتقدند که بار مسئولیت مربوط به محتوا و سانسور نباید به صورت کامل بر دوش کاربران نهاده شود بلکه باید بر عهده بسترها و ارائه دهندگان خدمات قرار گیرد. آن‌ها اعتقاد دارند که تحمیل مسئولیت کامل بر دوش کاربران می‌تواند به خودسانسوری و محدودیت آزادی بیان منجر شود.

فعالان حقوق آزادی بیان بر این باورند که بسترهای آنلاین و ارائه دهندگان خدمات باید نقش فعالی در تضمین آزادی بیان داشته باشند و با اجرای سیاست‌های عادلانه در زمینه مدیریت محتوا، این حق را حفظ کنند.

در واقع راه حل واحدی برای این مسئله مطرح نمی باشد زیرا تعریف واحدی وجود ندارد. به عنوان مثال، رویکردهای کلاهبرداری استاندارد هستند، زیرا این جرم، یک جرم شناخته شده همراه با تعریف کلی می باشد که مورد توافق است. اما آسیب آنلاین؟ سخنان نفرت انگیز؟ سخنرانی علیه دولت؟ چطور؟

تعاریف متفاوت

دستیابی به تعاریف استاندارد شده غیرممکن خواهد بود زیرا سطح تحمل آزادی بیان و تعاریف سخنان نفرت انگیز متفاوت می باشد. تعاریف می تواند از ایالت به ایالت دیگر متفاوت باشد، اما نباید مبهم باشند چون این ابهام نوعی ظلم در حق مردم محسوب می شود.

در مورد اردن، باید تمایز واضحی بین رویکرد آنها نسبت به جرایم سایبری جهانی و کاملاً تعریف شده و مقررات رسانه های اجتماعی با توجه به تعاریف مشخص و روشن از هر موضوعی که به آن مربوط می شود، مانند سخنان نفرت انگیز، افترا، آزار و اذیت و قلدری، قائل شد.

با تعیین این تعاریف، کشورهایی مانند اردن می‌توانند شروع به تنظیم قوانین برای پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی کنند. کشورهای مختلف در این زمینه به روش‌های متنوعی پرداخته‌اند. به عنوان مثال، آلمان و برزیل مسئولیت اجرای قوانین مربوط به سخنان نفرت‌انگیز و محتوای غیرقانونی را به عهده قوه قضائیه قرار داده‌اند. ایالات متحده، به عنوان یک کشور بزرگ، توانایی قانونگذاری و اتخاذ تدابیر نظارتی را دارد تا شرکت‌های فناوری بزرگ را مسئول قرار دهد.

در مورد ترکیه، ارائه دهندگان خدمات رسانه‌های اجتماعی موظف هستند نماینده‌ای را منصوب کنند که مسئول مدیریت شکایات و تخلفات اعلام شده توسط مقامات باشد. این نماینده باید امور مربوط به شکایات و نقض قوانین مربوطه را رسیدگی و رسانه‌های اجتماعی را در این خصوص مدیریت کند.

تعیین وضعیت و رویه‌های قانونی در هر کشور بستگی به فرهنگ، قوانین و محدودیت‌های آن کشور دارد. هر کشور براساس شرایط خود تصمیمات خود را اتخاذ می‌کند و ممکن است به نمونه‌های مذکور مشابه باشد یا راهکارهای متفاوتی را برگزیند.

در اینجا چند سوال از مدیر سیاست گذاری عمومی فیس بوک می پرسیم:

سوال: تعریف شما از جرم سایبری چیست؟

یک جرم سایبری شامل استفاده از ابزارهای دیجیتالی برای نقض قانون می باشد.

سوال: تفاوت بین یک جرم سایبری و شعارهای تحریک آمیز آنلاین چیست؟

جرم سایبری یعنی اینکه شخصی کاری خلاف قانون انجام داده است. بسته به کشوری که در آن هستید و قوانینی که دارد، استفاده از سخنان تحریک آمیز آنلاین، در حالی که ناپسند می باشد، احتمالاً مخالف قانون نمی باشد.

سوال: بر اساس تجربه شما، برخی از بهترین شیوه ها از سراسر جهان در رسیدگی به جرایم سایبری در پلتفرم های رسانه های اجتماعی چیست؟

صادقانه بگویم که کمتر با جرایم سایبری واقعی آشنا هستم. اما درباره سخنان تحریک آمیز آنلاین، مواردی هستند که قابلیت پیشرفت دارند:

ابزارهای هوش مصنوعی بهبود یافته برای تشخیص محتوای مشکل ساز.

یکی از راهکارهای موثر برای مقابله با سخنان منفی و ناگوار، ارائه نقدها و مخالفت‌های پیشرو نسبت به  روایاتی ست که مردم ممکن است درباره رویدادهایی مانند حمله روسیه به اوکراین یا پیش از انتخابات با آن مواجه شوند. یعنی قبل از انتشار روایت‌های مخرب، نقدها و اطلاعات صحیح را به جامعه ارائه می‌دهد.

شفاف سازی و نظارت بر آنچه در پلتفرم ها اتفاق می افتد.

سوال: ایالت های کوچکی مانند اردن، بازارهای بزرگی برای پلتفرم های رسانه های اجتماعی نیستند. چگونه کشورهای کوچکتر می توانند با موفقیت توجه پلتفرم های رسانه های اجتماعی را به خود جلب کنند؟

در واقع این مسئله در حال حاضر به دلیل اینکه بسیاری از شرکت‌ها در حال اخراج کارکنان هستند یا بسیار کوچک هستند، به چالش برمی‌خورد. یکی از راهکارهایی که کشورهای کوچک می‌توانند در نظر بگیرند، اتحاد و همکاری با یکدیگر و/یا همکاری با کشورهای بزرگتر یا سازمان ملل متحد است تا به کمک آنها بتوانند نگرانی‌ها و مشکلات خود را به خوبی حل کنند.

سوال:  آیا پلتفرم های رسانه های اجتماعی هم زمینه زبانی و هم زمینه فرهنگی برای رسیدگی به نگرانی های خارج از ایالات متحده و اروپا را دارند؟

بستگی به پلتفرم دارد. پلتفرم‌های قدیمی مانند فیسبوک و گوگل احتمالاً افرادی با این زمینه را در تیم خود دارند. حال سؤال این است که آنها چقدر تمایل دارند که به صورت کشور به کشور عمل کنند یا رویکردی جهانی داشته باشند. تصمیم اخیر هیئت نظارتی درباره سیاست‌های متا (فیسبوک) در مورد اطلاعات نادرست کووید، نشان می‌دهد که این شرکت در کل علاقه‌مند است که مسائل را در سطح جهانی حفظ کند. این موضوع ممکن است تصمیم‌گیری‌های با پیچیدگی بیشتر را دشوارتر کند.

پلتفرم‌های کوچکتر به دلیل منابع و ظرفیت کمتر، اغلب تجربه و شناخت کمتری در مورد مسائل مدیریت محتوا و سایر مسائل مرتبط دارند. آنها معمولاً به دلیل محدودیت منابع و توانایی، تمایل دارند به رویکرد جهانی پایبند باشند.

سوال: یک شهروند به صفحه فیس بوک یک کانال تلویزیونی محلی می رود و از سخنان نژادپرستانه استفاده می کند. با نگاهی به بهترین شیوه ها در سطح جهانی، آیا کاربر، کانال تلویزیونی که صفحه را تعدیل می کند، یا فیس بوک هستند که باید پاسخگو باشند (یا باید این گونه سخنان مجاز باشد)؟

این موضوع در حال حاضر قابل بحث است. در ایالات متحده بحث های زیادی در مورد تغییر بخش ۲۳۰ وجود دارد که به سیستم عامل ها مصونیت می دهد. دیوان عالی فقط در دو مورد به نفع پلتفرم ها رای داد که می توانست این مورد را تغییر دهد. دادگاه عالی اکنون دو پرونده را بررسی خواهد کرد که آیا مقامات دولتی می توانند محتوا را از حساب رسانه های اجتماعی خود ممنوع و/یا حذف کنند.

در اروپا، تصمیمی که توسط دادگاه اروپایی حقوق بشر (ECHR) صادر شده ، بیان می‌کند که آزادی بیان مقامات عمومی را از مسئولیت کیفری مصون نمی‌کند، در صورتی که آنها به طور سریع محتوای قطعی غیرقانونی (مانند “سخنان نفرت‌انگیز”) که توسط پیروان در حساب کاربری آنها ارسال شده است، حذف نکنند. در کشورهای دیگر قوانین متفاوتی وجود دارد. به طور کلی، فکر می‌کنم که هر سه طرف – کاربر، صاحب صفحه و پلتفرم – نقشی در این روند دارند و باید مسئولیت سخنان ناگوار را بپذیرند.

سوال: اگر بخواهید به کشورهای کوچکتر خارج از ایالات متحده و اروپا، مانند اردن، در مورد نحوه کار بر روی پلتفرم های بزرگ فناوری مشاوره دهید. توصیه شما چه خواهد بود؟

اول، پیشنهادهای عملگرایانه ای را ایجاد کنید که واقعاً بتوانید آن را اجرا کنید. دوم، ایجاد انگیزه برای انجام این کار. و سوم، با سایر کشورها همکاری کنید که این موضوع باعث می‌شود تا دربرابر کشورهای دیگر بهتر شناخته شوید.

نتیجه نهایی

قانون جدید هنوز به صورت عمومی منتشر نشده است و بسیاری از کشورها در حال تلاش برای پیگیری و توازن با پیشرفت و تغییراتی که پلتفرم‌های اجتماعی و فناوری به همراه داشته‌اند هستند.

بر اساس تجربه جهانی چند مسئله کاملا مشخص می باشد. اولاً، تعریف جرم سایبری باید کاملاً واضح و قابل درک باشد.

فراتر از آن، پارامترهای سایر جرایم مانند سخنان نفرت انگیز، افترا جنایی، شکار کودکان و کلاهبرداری نیز باید به صراحت مشخص شوند. تنها کاربران نمی توانند مسئول باشند – پلتفرم ها و ارائه دهندگان نیز بار مسئولیت را بر عهده دارند.

اردن به عنوان یک دولت کوچک، ارتباط کمتری با بزرگترین ارائه دهندگان فناوری دارد و دارای اهمیت کمتری به عنوان یک بازار مشتری می باشد.. در واقع، تأثیر و تبعیت از قوانین و مقررات مربوط به جرم‌های سایبری در کشورهای بزرگتر و بازارهای بزرگتر اهمیت بیشتری دارد.

تنها راهی که کشورهایی مانند اردن قادر خواهند بود از خود محافظت کنند این است که با سایر دولت‌ها متحد شوند، یعنی به طور مشترک با پلتفرم‌ها و ارائه‌دهندگان معامله کنند. اخیراً اردن پیش نویس مقررات رسانه های اجتماعی را در تلاش برای ایجاد همبستگی منطقه ای نسبت به ارائه دهندگان رسانه های اجتماعی به اتحادیه عرب ارائه کرده است.

کشورهایی مانند اردن، نمی‌توانند به تنهایی تصمیمات مرتبط با مسائل فناوری و شرکت‌های بزرگ را بگیرند، مسئولیت پیگیری و همکاری با شرکت‌های فناوری بزرگ را دارند. این کشورها باید از طریق همکاری با شرکت‌های بزرگ فناوری و سازمان‌های بین‌المللی، نظارت و رسیدگی به مسائل مربوط به فضای آنلاین را بهبود بخشند و سعی کنند تا با توجه به نیازها و فرهنگ محلی خود، تدابیر مناسبی را اتخاذ کنند.

در حالت ایده آل، چنین قانون جرایم سایبری مشخصی یک جزء آموزشی هم خواهد داشت.

از سنین پایین، کودکان و والدین و معلمان باید شیوه های ایمن رفتارهای آنلاین را بیاموزند تا از آسیب، تهدید و شکار آنلاین جلوگیری کنند.

بالاخره پای امنیت شهروندان در میان می باشد. ما نیاز به آموزش کلمات کلیدی به کودکان خود نداریم، بلکه باید اصول حریم خصوصی داده های شخصی آنلاین را به آنها آموزش دهیم.

اگر نمی‌دانید که چگونه داده‌های شخصی شما جمع‌آوری و استفاده می‌شود، افزایش آگاهی در مورد آسیب آنلاین یا محافظت در برابر آن دشوار می باشد.

ما نه تنها باید شهروندان را آگاه کنیم که چگونه از خود محافظت کنند، بلکه باید از دیگران هم محافظت کنند.

پایان پیام/