به گزارش سرویس بین الملل پایگاه خبری عدل البرز به نقل از forbes، تلفن هوشمند مرکز پخش اطلاعات و تعامل با فناوری و دستگاه های اطراف ما می باشد. تمام کارهایی را که آیفون یا اندروید شما میتوانند انجام دهند در نظر بگیرید، در مقایسه با آنچه که میتوانستند انجام دهند، زمانی که برای اولین بار تقریباً دو دهه پیش عرضه شدند. سپس، به این فکر کنید که چگونه هوش مصنوعی و سایر فناوریها با ادامه تغییر جهان به تکامل خود ادامه خواهند داد.
گوشی های هوشمند بقدری بخش بزرگی از زندگی ما محسوب می شوند که اکثر ما نمی توانیم زندگی بدون آن را تصور کنیم. اما آیا تا ۱۰ سال دیگر آنها همچنان همانطور که امروز آنها را می شناسیم و دوستشان داریم وجود خواهند داشت؟ فنآوریهایی مانند رابطهای مغز و رایانه و نمایشگرهای واقعیت مجازی/افزوده، این پتانسیل را دارند که با ارسال اطلاعات از طریق هدست یا مستقیماً به مغز، صفحهنمایشها را منسوخ کنند و با پوششهای گرافیکی جایگزین شوند. یکی دیگر از مسیرهای تکاملی احتمالی این است که آنها در درجه اول به دستیاران هوش مصنوعی تبدیل شوند که قادرند به ما کمک کنند تا زندگی خود را سازماندهی کنیم و هر زمان که به داده ها نیاز داشتیم بسیار فراتر از توانایی های گوشی های امروزی به آنها دسترسی پیدا کنیم.
تا سال ۲۰۳۵، پیشرفتها در رابطهای مغز و کامپیوتر (BCI) اساساً تعامل ما با فناوری در خانهها و بسیاری از زندگیهای ما خارج از محل کار را تغییر خواهد داد. این امکان وجود دارد که تا آن زمان، نه از طریق صفحه نمایش یا دستورات صوتی، بلکه فقط با افکار خود به تعامل و کنترل دستگاه های اطراف خود عادت کنیم.
این مفهوم نه تنها به معنای از دست دادن کنترل از راه دور می باشد، بلکه دستگاهها و وسایل روزمره ما میتوانند ما را درک کنند و فوراً روش کار خود را با روحیه یا خواستهها و نیازهای فعلیمان تطبیق دهند. بنابراین اگر احساس خواب آلودگی می کنیم اما هنوز کار زیادی برای انجام دادن داریم، دستگاه قهوه ساز یک شات اضافی اسپرسو ارائه می دهد، یا چراغ ها را کم می کند و با نزدیک شدن به زمان خواب، موسیقی آرامش بخشی را روشن می کند.
چگونه بفهمیم که افکارمان فعلا خصوصی هستند؟ و با این همه اطلاعات از مغز ما که ارائه دهندگان خدمات فناوری بزرگ سال ۲۰۳۵ جمع آوری می کنند، چه خواهد شد؟ خب، با توجه به اینکه قدرت روزافزون آنها به این معنی ست که می توانند از شفافیت و مسئولیت پذیری کمتری نسبت به امروز برخوردار باشند، هیچ کس واقعاً نمی داند!
تا سال ۲۰۳۵، ربات ها ممکن است به شکلی در خانه به ما کمک کنند. دستیارهای رباتیک شخصی ممکن است به یک واقعیت زندگی روزمره تبدیل شوند، به ویژه برای افراد مسن و ناتوان یا هر کسی که به دلیل بیماری یا ناتوانی به کمک نیاز دارد. آنها می توانند در انجام کارهای دستی به ما کمک کنند یا امنیت را تامین کنند. در همین حال، خودروها و وسایل نقلیه نیز به محصولاتی بسیار خودمختار تبدیل شده اند که اساساً ربات هستند.
دنیای بازی های ویدیویی و واقعیت مجازی آنقدر جذاب، تجربی و شگفت انگیز شده است که برخی از افراد دیگر فرصت کافی برای فرار از واقعیت دنیوی را ندارند. احتمالاً هنوز در مورد اتاق های واقعیت مجازی که در Star Trek دیده میشود صحبت نمیکنیم که هر سناریوی خیالی میتواند به یک واقعیت زنده شبیهسازی شده تبدیل شود. اما به لطف ورود هوش مصنوعی به بازی ها و دنیای مجازی، ممکن است چندان هم از این مسیر دور نباشیم.
بازیهای ویدیویی ۲۰۳۵ با گرافیکهایی که برای ما سخت می باشد که مطمئن باشیم واقعی نیستند و دنیای زنده و نفسگیر تولید شده توسط هوش مصنوعی مملو از شخصیتهایی ست که میتوانیم با آنها ارتباط برقرار کنیم. احتمالاً حتی قادر خواهیم بود این جهان های مجازی را لمس و احساس کنیم.
این بازی ها و تجربیات مجازی بقدری هیجان انگیز و محرک هستند که برای برخی از مردم، دنیای واقعی دیگر به این اندازه خوب نمی باشد. با این حال، از آنجایی که افراد اکنون کاملاً قادر به کسب درآمد، آموزش خود و حفظ روابط شخصی در دنیای مجازی هستند، بسیاری از آنها حتی این روند را مشکل تلقی نمی کنند.
پایان پیام/
بیشتر بخوانید: هوش مصنوعی، عامل تغییر چشم انداز تهدیدات سایبری
