به گزارش سرویس بین الملل پایگاه خبری عدل البرز، تقریباً همه والدین در شرایطی قرار می گیرند که برسر فرزندشان فریاد می زنند. با اینکه اکثر آنها سعی می کنند، آرامش خودشان را حفظ کنند اما باز هم بهترین و خوب ترین والدین ها گاهی کنترل خود را از دست می دهند.
روانشناسان معتقدند، این لحظاتی که به ندرت رخ می دهند و ممکن است اختلالی در رفتار یا ارتباط شما با فرزندان تان بوجود آورند، اگر شما بخاطر واکنش تان عذرخواهی کنید، کمک می کند که به طور دائمی به رابطه تان با فرزندتان آسیب وارد نشود.
اما اگر واکنش‌ها یا رفتارهای ناپایدار و مزمن (به صورت پیوسته و به طور دائمی) اتفاق بیفتد، ممکن است ارتباط کودک با والدینش را مختل کند. به عبارت دیگر، این نوع رفتارها می‌توانند باعث اختلال در ارتباط عاطفی و نزدیکی کودک با والدینش شوند.
اگر والدین بتوانند در مواقع فشارآور و دشوار به اعصاب خود مسلط باشند و از ایجاد سر و صدا و ناکارآمدی در تربیت فرزندان شان پرهیز کنند، این مهارت می‌تواند به توسعه هوش هیجانی (توانایی در مدیریت احساسات) و اعتماد به نفس فرزندان کمک کند. این ویژگی‌ها به مرور زمان به افزایش شادی و موفقیت کودکان در طول زندگی آنها هم کمک می‌کنند.
اثرات منفی و پایدار فریاد زدن
طبق مطالعه ای که در سال ۲۰۱۳ در ایالات متحده آمریکا انجام شده، کودکانی که دائماً والدینشان بر سر آنها فریاد می زنند، بیشتر در معرض مشکلات رفتاری، عزت نفس پایین و افسردگی قرار می گیرند.
اگر ارتباط اصلی شما با فرزندتان به یک شیوه منفی تبدیل شود و تعاملات مثبت را نادیده بگیرد، این مسئله می‌تواند در ارتباط کودک تداخل ایجاد کند و سپس به تداخل در رفتارهای آنها منجر شود. در واقع، برقراری ارتباط مثبت، حمایت، و احساس ارتباط کودکان با والدین، تأثیر بسزایی در بهبود رفتارها، موفقیت، شادی، و دیگر جنبه‌های زندگی آنها دارد.
فریاد زدن حتی در اصلاح رفتار منفی یا مخرب فرزندان شما هم مؤثر نمی باشد. در واقع، شما با این اقدام واکنش استرسی را در مغز آنها ایجاد می کنید که منجر به تشدید اضطراب می شود و می تواند مانع توانایی آنها برای یادگیری و رشد شود.
چرا والدین فریاد می زنند؟
هر والدینی به رفتارها و شرایط مختلف، واکنش‌های متفاوتی نشان می‌دهند. به عنوان مثال، والدینی ممکن است از یک آشفتگی یا نامرتبی ناراحت شود، در حالیکه دیگری ممکن است بخاطر این آشفتگی یا نامرتبی مشکلی نداشته باشد.
زمانی که والدین با احساس «درماندگی، سرخوردگی، اضطراب» روبرو می شوند و زمانی که استرس ناشی از ایجاد تعادل بین مسئولیت‌های کاری و خانوادگی باعث می‌شود که احساس کنند تحت فشار هستند، به احتمال زیاد به داد زدن متوسل می‌شوند.
اگر به طور کلی تحت فشار هستید یا از یک رفتار خاصی از سوی فرزندتان ناراضی هستید، بهتر است طی یک فرآیند تأمل عمیق خودتان را مورد بررسی قرار دهید تا احساسات تان را بهتر درک کنید و علت را ریشه یابی نمایید.
در این شرایط، نوشتن می‌تواند به شما کمک کند، زیرا روشی سازمان‌یافته و عینی برای پرسیدن و پاسخ به سؤالاتی مانند موارد زیر می باشد:
در چه موقعیت هایی بیشتر احساس ناامیدی می کنم؟
چرا این رفتار خاص من را ناامید می کند؟
چه جنبه هایی از این رفتار باعث ناامیدی و ناخشنودی من می شود؟
درک محرک‌ها و اینکه چرا موجب ناراحتی شما می شوند، می‌تواند قبل از اینکه خونسردی خود را در مقابل فرزندتان از دست بدهید، به شما کمک کند تا خودتان را کنترل کنید.
هنگامی که والدین تمایل دارند فریاد بزنند، «باید تمام تلاش خود را انجام دهند که مکث کنند و به یک جمله مفیدتر فکر کنند. «مثلاً اینکه «این شرایط یک وضعیت اضطراری نیست و نیازی به داد و بیداد کردن ندارد.»
عذرخواهی را فراموش نکنید
به ویژه در دوران رسانه‌های اجتماعی، احتمالاً احساس می‌کنید که ملزم به دنبال کردن یک استاندارد کمال‌گرایانه هستید. اما تربیت فرزندان چالش‌برانگیز می باشد و انتظار داشتن از والدین که به یک شیوه کمال‌گرا و بدون هیچ گونه خطا و کمبودی عمل کنند، واقع‌بینانه نمی باشد. این واقعیت می‌تواند به احساس فشار و سختی تربیت کودکان و در نتیجه، تا حدی افزایش احتمال واکنش‌های سرزنش‌آمیز نسبت به کودکان منجر شود.
اگر نتوانید عصبانیت خود را کنترل کنید، آنچه بعداً اتفاق می افتد برای حفظ یک ارتباط قوی و قابل اعتماد با فرزندتان بسیار مهم می شود. بنابراین عذرخواهی برای هر دوی شما به‌طور باورنکردنی شفابخش و درمانی می باشد.
در مورد آنچه که بخاطرش عذرخواهی می کنید شفاف باشید. اجازه دهید فرزندتان یادبگیرد که این مسئولیت شماست که خودتان را آرام کنید.
از آنها بپرسید فریاد زدنتان چه احساسی در آنها ایجاد کرده: ترسیده یا صدمه دیده؟
با انجام این کار، شما رفتار خوبی را برای کودک خود الگوبرداری می کنید و به او روشی مناسب برای رفتار پس از عصبانیت نشان می دهید. همچنین از آنها دعوت می‌کنید تا احساسات خود را بیان کنند و به اشتراک بگذارند، که این امر می‌تواند به رشد هوش هیجانی آنها کمک کند.
در واقع، شما به آنها فرصت می دهید تا احساساتشان را به اشتراک بگذارند. و از آنها بخاطر به اشتراک گذاشتن صداقت شان در رابطه استقبال می کنید، که باز هم این مسئله در تربیت بچه ها موثر می باشد.
پایان پیام/
بیشتر بخوانید: قوانین کنترل والدین برای افراد زیر ۱۶ سال
